ඉවත නොගොස් නැවතේවා
ඉටමින් මහ වැව් තණවා
වැඩ කෙළේ ඒ රජ දරුවා”
ටිබෙට් ජාතික ඇස්. මහින්ද හිමියන් විසින් රචිත “ජාතික තොටිල්ල” පද්‍ය පන්තියේදී, අපගේ මුතුන්මිත්තන් ගොවිතැන් කරන ලද අයුරු දක්වා ඇත්තේ උක්ත පරිද්දෙනි. ස්වයංපෝෂී වූ රටක් ගොඩනැගීමට නම් අපගේ රට අපගේ අහරින් සුපෝෂණය කර ගත යුතු වන්නේ ය.
ලංකා භූමිය ජනාවාස වූ දා පටන් ගොවිතැන මුල් කරගත් ජනතාවක් බිහි වූ බව පෙනෙන්නේ, ඔවුන්ගේ ජනාවාස පවා ගංගා නිම්න ආශ්‍රිතව පිහිටුවා ගැනීමෙනි. දේශගුණයත් , සශ්‍රීක පසත්, ශක්තිමත්,ධෛර්යමත් මෙන්ම කාර්යක්ෂමවත් මානව සම්පතක් යන සියලු සාධක නොඅඩුව ලැබීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙස මෙලෙස ගොවිතැන මුල් කරගත් ජනාවාසය ව්‍යාප්ත ව ගියේ ය. කෘෂි බිම් සඳහා ප්‍රධාන අවැසි සාධකයක් වූයේ වැසි ජලයයි. ඒ සඳහා අපේ ඇත්තෝ සමුදුර කරා දසදෙසටම විහිදී ඇදී යන්නා ගංගා ජලය, අමුණු සාදා රැස් කර ගත්තා සේම, වියළි කලාපීය බිම් පෙදෙස්වල වැව් සකස් කර,, සපුරා වසරට ම ප්‍රමාණවත් වන සේ ජලය රැස් කර ගත් හ. මෙනිසා පොළොන්නරු යුගය වන විට රට සහලින් ස්වයංපෝෂිත කර ගත් අතර, විවිධ කැරලිකෝලාහල ඇති වූ සමයන්හි පවා මෙරට ආහාර හිගයක් ඇති වූ බවට නම් ඉතිහාසයෙන් තොරතුරු සොයා ගත නොහැක. මෙපරිද්දෙන් අපට අහරින් ස්වයංපෝෂිත ප්‍රෞඪ ඉතිහාසයක පූර්වාදර්ශ ඇති බව සුපැහැදිලි ය.
අද අපට ඇති අභියෝගය නම් අනාගත ශ්‍රී ලංකාව ලොව ස්වාධිනත්වයෙන් අගතැන්පත් රාජ්‍යයක් බවට පත් කර ගැනීමයි. නිදහස් නිවහල් ජාතියක් ගොඩනැගීමට දරන්නා වූ මේ ජාතික ප්‍රයත්නය තුළ අපට අවධානය යොමු කළ යුතු ප්‍රධාන ඉසව්වක් ඇත. එනම්, මෙරට අහරින් ස්වයංපෝෂණය කිරීමයි. අපට ආවේණික වූ දේශීය ආහාර එමට ය. ලොව අන් කිසිදු රටකට නොදෙවැනි වූ රස වෑහෙන ආහාර පද්ධතියක් ලක්වැසියන් අතර ඇත. රසයට නොදෙවැනි ගුණයක් දේශීය ආහාරවල අන්තර්ගත වීම අනෙක් වැදගත් කරුණයි. ඒ අනුව, බතට නොදෙවැනි කොස් ද, කුරක්කන්, තල, මෙනේරි වැනි ධාන්‍ය වර්ග ද, දැයට පෝෂණය ලබා දීම සඳහා විශාල මෙහෙයක් ඉටු කරයි. ලොව ඇති ශක්තිජනක ආහාර අතර අපගේ ආහාර සඳහා ප්‍රමුඛ පෙළේ වෙළෙඳපොළක් ද නිර්මාණය වී තිබීම සතුටට කරුණකි. විදේශිකයින්ට අත පාමින්, අහර ඉල්ලා ගෙන කෑමේ පරගැති සංස්කෘතිය බිඳ දැමීමට නම් මෙරට අහරින් ස්වයංපෝෂණය වීමේ වැඩපිළිවෙළට දිරි දිය යුතු වේ.
මේ සඳහා විශේෂයෙන් රාජ්‍ය අංශයෙන් මෙන් ම, පෞද්ගලික අංශයෙන් ද දැන්දැන් විවිධ ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මක කිරීමට සැදී පැහැදී ඇත්තේ, දේශීය ආහාර පරිභෝජන රටාව වැඩි කර ගැනීමේ මුඛ්‍ය අභිලාෂයෙනි. ඒ අතර, කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශය විසින් දියත් කර ඇති දේශීය ආහාර ජනප්‍රිය කරවීමේ සහ රටේ ජනතාව ඊට හුරු කරවීමේ විශේෂ වැඩසටහන් රාශියක් ගමින්ගමටත්, නගරයෙන්නගරයටත් ව්‍යාප්ත කරමින් සිටී. එවැනි ආහාර නිෂ්පාදකයින් දිරිමත් කිරීමට, දිවිනැගුම දෙපාර්තමේන්තුව වැනි ආයතනවලින් සිදු කරමින් සිටීම පැසසිය යුත්තකි.
මෙරට ක්‍රියාත්මක වූ මහවැලි කඩිනම් සංවර්ධන ව්‍යාපාරයෙන් පවා අපේක්ෂා කළේ ජලය නොමැති කලාපවලට ජලය ලබා දෙමින් කෘෂිකර්මය ව්‍යාප්ත කරමින් දේශීය ආහාර නිෂ්පාදනය වැඩි කිරීමයි. නූතනයේදී පවා, විවිධ ශාක ප්‍රභේද ගන්නොරුව කෘෂිකාර්මික පුහුණු ආයතනය හරහා හඳුන්වා දෙමින්, ශාකවලට වැළදෙන විවිධ ලෙඩරෝගවලට පිළියම් හඳුන්වා දෙමින් වගාවන් දිරිමත් කිරීම සඳහා නේකවිධ වැඩපිළිවෙළවල් ක්‍රියාත්මක කොට තිබේ.
පාසල් ශිෂ්‍යයන් වශයෙන් අපට ද අහරින් ස්වයංපෝෂණය වීමේ ජාතික වැඩපිළිවෙළට දායකත්වය දැක්විය හැකි ආකාර බොහෝ ය. පාසලෙන් ලැබෙන කෘෂිවිද්‍යා දැනුම භාවිත කොට අපගේ ගෙවත්ත එළවළු හා පළතුරු ශාකවලින් සශ්‍රීක කර ගැනීමට හැකියාව ඇත. එසේම, විද්‍යාව හා තාක්ෂණවේදය, සෞඛ්‍ය අධ්‍යාපනය වැනි පාසල් විෂයන් හරහා අපට ලැබෙන දැනුම සමග දේශීය ආහාරවල ඇති පෝෂණ ගුණය පිළිබඳ තොරතුරු නිවෙස් කරාත්, සමාජය කරාත් ගෙන ගොස් අපට එකී භූමිකාවන් තුළ උක්ත දැනුම රෝපණය කළ හැකි අතර, අපේ වටපිටාවේ වෙසෙන්නන් ආකල්පමය වශයෙන් වෙනස් කිරීමට, ක්ෂණික ආහාර, විදේශිය පැකැට්ටු ආහාර සංස්කෘතියට තිත තැබීමේ සංග්‍රාමයක් කරා දරුවන් වන අපට කළ හැකි යැයි මට සිතේ.
"නිදහස නම් මහ මුහුදකි" මෙය ඉගැන්වූයේ මහින්ද හිමියන් විසිනි. නිදහස නම් කාහටවත් කිසිදු ආකාරයකින් යටත් නොවී ණය ගැති නොවී වාසය කිරීමයි. පර අහරට ගිජු නොවී, අපේකම තුළින් අපේ දේ හුවා ගත්, ජාතියක් බිහි කර ගතහොත්, අපේ අහරේ රසය අපට හොඳින් දැනෙනු ඇත.එය අහරින් ස්වයංපෝෂිත වූ නිදහස් රටක් ලැබෙන නියම මග බව නිරතුරු සිහිකට යුතු වේ.
ශාස්ත්‍රපති උදාර ධනංජය පල්ලියගුරු
අ.පො.ස (සා.පෙ.) – 2009 - රචනා
0 comments:
Post a Comment